آن گوشوار عرش که گردون جوهری
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شاعر | خواجوی کرمانی |
| قالب | غزل |
| موضوع | امام حسین(ع) |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۷بیت |
آن گوشوار عرش که گردون جوهری مطلع شعری از سروده های شاعر قدیمی، خواجوی کرمانی درباره امام حسین(ع) است. این شعر آیینی در قالب غزل در هفت بیت سروده شده است.
متن شعر
| آن گوشوار عرش که گردون جوهری | با دامنی پر از گهرش بود مشتری | |
| درویش ملک بخش و جهاندار خرقه پوش | خسرو نشان صوفی و سلطان حیدری | |
| در صورتش معین و در سیرتش مبین | انوار ایزدی و صفات پیمبری | |
| در بحر شرع لولوی شهوار و همچو بحر | در خویش غرقه گشته، ز پاکیزه گوهری | |
| اقرار کرد حر یزیدش، به بندگی | خط بازداده روح امینش به چاکری | |
| لب خشک و دیده تر شده از تشنگی هلاک | وانگه طفیل خاک درش خشکی و تری | |
| از کربلا بدو، همه کرب و بلا رسید | آری همین نتیجه دهد ملک پروری |