آسمان را پهن می‌کردی به هنگام نماز
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شاعر | علی گلی حسین‌آبادی |
| قالب | غزل |
| وزن | فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن |
| موضوع | امام حسن(ع) |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۷بیت |
آسمان را پهن می‌کردی به هنگام نماز را شاعر آیینی علی گلی حسین‌آبادی درباره امام حسن(ع) سروده است. این شعر آیینی در گونه منقبت و در هفت بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن می‌باشد.
متن شعر
| آسمان را پهن می‌کردی به هنگام نماز | تا که باشد کهکشان با خاک پایت هم‌تراز | |
| دست‌هایت سفره‌ای بود از سخاوت بیشتر | می‌پذیرفتی جهان را روز و شب با روی باز | |
| کوهی و توهین جمعی سنگ‌ریزه هیچ نیست | ای مُعزّ المؤمنین ای تا قیامت سرفراز | |
| قطره قطره می‌چکید از چشمت اقیانوس‌ها | آن‌قَدَر که داشتی در سجده‌ات سوز و گداز | |
| با وضو پشت سرت می‌ایستادند ابرها | هر زمان دنیا تو را می‌دید در راز و نیاز | |
| گوشه‌ای از سفره‌ات همواره می‌آمد بهشت | ای که بودی مثل آغوش خدا مهمان‌نواز | |
| وای بر آن حس تاریکی که یک شب بی‌هوا | گنبد خورشید را برداشت از خاک حجاز |