ای دل غلام شاه جهان باش و شاه باش

از ویکی تراث
نسخهٔ تاریخ ‏۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۰ توسط Z.khansari (بحث | مشارکت‌ها)

ای دل غلام شاه جهان باش و شاه باش از
حافظ شیرازی



در قالب غزل

با وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

موضوع: اهل بیت(ع)

ای دل غلام شاه جهان باش و شاه باش شعری از حافظ شیرازی از شعرای ایرانی قرن هفتم است. این شعر در قالب غزل در نه بیت درباره اهل بیت(ع) سروده است.

متن شعر

ای دل غلام شاه جهان باش و شاه باشپـیـوسـتـه در حـمـایـت لطـف اله باش
از خارجـی هزار به یک جو نمی خرندگو، کوه تا به کـوه منـافق سپـاه بـاش
چون احمدم شـفـیع بود روز رسـتخیزگو این تن بـلاکش مـن پـرگنـاه بـاش
آن را که دوستی علی نیست کافر استگـو زاهـد زمانـه و گو شـیخ راه بـاش
امـروز زنـده ام بـه ولای تـو یا عـلیفـردا به روح پـاک امامان گـواه بـاش
قبر امام هشـتم و سـلطان دیـن رضـااز جان ببوس و بر در آن بارگاه باش
دستت نمی رسد که بچینی گلی زشاخبـاری به پـای گلبن ایشـان گیاه بـاش
مرد خـدا شـنـاس که تـقـوی طلب کندخواهی سپید جامه و خواهی سیاه باش
حـافظ طریـق بـنـدگی شـاه پـیـشـه کنوانگاه در طریق چـو مـردان راه بـاش

نکته ای از شعر

بیت ششم در کتیبه سنگی در حرم امام رضا(ع) منقش شده است. صغیر اصفهانی هم در تضمین شعر حافظ شعری سروده است.

پانویس

منابع