با زخم‌های تازه گل انداخت پیکرش

می‌نویسند جهان چهرۀ شادابی داشت

اطلاعات شعر
نام شاعر	علی گلی حسین‌آبادی
قالب	غزل
وزن	مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
موضوع	امام حسین(ع)
مناسبت	عاشورا
زمان سرایش	معاصر
زبان	فارسی
تعداد ابیات	۷بیت

می‌نویسند جهان چهرۀ شادابی داشت مطلع شعری از سروده های شاعر آیینی، علی گلی حسین‌آبادی در مدح و مرثیه امام حسین(ع) است. این شعر آیینی در وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن و در هفت بیت و مناسب روز عاشورا سروده شده است.

متن شعر

با زخم‌های تازه گل انداخت پیکرش		تسلیم شد قضا و قدر در برابرش
مردی که عاشقانه‌ترین داغ را نوشت		از بس شکوه داشته لبخند آخرش
می‌خواست نور تازه بپاشد در آسمان		مردی که آفتاب، شد آن روز منبرش
می‌گفت «لا یبایع مثله» نه با زبان		با لحن قطره قطرۀ خون، زیر حنجرش
او جانماز سرخ زمین را که باز کرد		هفت آسمان رسید به الله اکبرش
تنها گواه زلف پریشان او، نسیم		حرفی نزد، از اینکه چه شد روی نی سرش
تنها بسنده کرد به یک جمله بعد از آن		سر بسته بود روضه که «ای وای خواهرش»