می‌شود بر شانۀ لطفت پریشان گریه کرد
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شاعر | حسین عباس‌پور |
| قالب | غزل |
| وزن | فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن |
| موضوع | امام کاظم(ع) |
| مناسبت | مدح و مرثیه |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | بیت |
می‌شود بر شانۀ لطفت پریشان گریه کرد مطلع شعری از سروده های شاعر آیینی، حسین عباس‌پور در مدح و مرثیه امام کاظم(ع) است. این شعر آیینی در وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن و در شش بیت سروده شده است.
متن شعر
| می‌شود بر شانۀ لطفت پریشان گریه کرد | پابرهنه سویت آمد، مثل باران گریه کرد | |
| هردم ای آیینه با آهت دل عالم گرفت | چشم دنیا تار شد سر در گریبان گریه کرد | |
| خون به جای اشک از زنجیر دستانت چکید | پا به پای تو در و دیوار زندان گریه کرد | |
| از شکوه تو زن آوازه‌خوان لکنت گرفت | با نوای ربّنای تو نگهبان گریه کرد | |
| تازیانه خط به خط بر پیکرت مقتل نوشت | تازیانه زخم‌هایت را فراوان گریه کرد | |
| بیت آخر خواند دعبل از غریب کاظمین | بی‌صدا زیر عبا، شاه خراسان گریه کرد |