من جوادم که خدا خوانده جواد
{{سرصفحه شعر
| مطلع=من جوادم | نام شعر= | شاعر =غلامعلی رجبی | مصحح = | بخشی از دیوان = |قالب =غزل |وزن = |موضوع = امام جواد(ع) | قبلی = | بعدی = | سال خورشیدی = | سال میلادی = | سال قمری = | یادداشت =
}
| من جوادم که خدا خوانده جواد | من چه کردم به تو اى بد بنیاد؟ | |
| عوض آنکه مرا یار شوى | بر دل غم زده غمخوار شوى | |
| رفتى و در به روى من بستى | با کنیزان همگى بنشستى | |
| گفتى از آب مرا منع کنند | شادى و هلهله آن جمع کنند | |
| تو که آتش به دلم افکندى | حال استادهاى و می‌خندى | |
| حجره در بسته و من تنهایم | به خدا من پسر زهرایم | |
| تن بیتاب مرا تاب بده | جگرم سوخت، مرا آب بده | |
| بدن زار من تشنه جگر | بعد قتلم به روی بام ببر | |
| تا که لب تشنه به زیر خورشید | جان سپارم چون حسین، شاه شهید |