محمدحسین غروی اصفهانی (۱۲۹۶ – ۱۳۶۱ق) معروف به کمپانی و محقق اصفهانی از مجتهدین معاصر شیعه که اشعار او در دیوانی معروف به دیوان کمپانی جمع شده است. غروی اصفهانی در اشعارش به مفتقر تخلص می‌کرد.
| اطلاعات شاعر | |
|---|---|
| سرشناسی | عالم•عارف•فقیه•شاعر•فیلسوف |
| نام شاعر | محمدحسین غروی اصفهانی |
| لقب | کمپانی |
| مشهور | غروی اصفهانی |
| شاگردان | محمدتقی بهجت |
| تخلص | مفتقر |
| زمینه فعالیت | علوم دینی |
| محل تولد | کاظمین |
| محل زندگی | نجف |
| مرگ | نجف |
| آرامگاه | حرم امیرالمومنین(ع) |
| سبک شعری | عراقی |
| نام دیوان | کمپانی |
| رشته تحصیلی | حوزوی |
زندگی‌نامه
محمدحسین غروی اصفهانی فرزند محمد حسن در دوم محرم ۱۲۹۶ق در شهر کاظمین متولد شد. پدرش اصالتا اهل نخجوان بود و پس از امضای قرارداد ترکمانچای به اصفهان مهاجرت کرد و سپس به کاظمین رفت.
سرانجام ۵ ذی‌الحجه سال ۱۳۶۱ هجری قمری در نجف درگذشت و در حرم امیرالمومنین (ع) به خاک سپرده شد.
تحصیلات و مرجعیت
محمدحسین غروی اصفهانی در نوجوانی به حوزه علمیه نجف رفت. در درس فقه و اصول سید محمد فشارکی اصفهانی و آقا رضا همدانی[یادداشت ۱] و همچنین، سیزده سال در درس آخوند خراسانی شرکت کرد. از مشاهیر شاگردان آخوند بود و در زمان تحصیل حاشیه ای بر کفایه نوشت.
پس از وفات میرزای نایینی اعلامیه‌ای به امضای میرزا علی‌اصغر ملکی -از شاگردان آخوند خراسانی-، سید ابوالقاسم خوئی، سید محمدهادی میلانی به این مضمون نوشته شد که پس از شیخ انصاری در این اواخر نظیر آیت الله اصفهانی در روحانیت شیعه پیدا نشده و در حوزه نجف اشرف نظیر ایشان نیست.ادبیات آیینی:همه مقاله‌های دارای عبارت‌های بدون منبع[نیازمند منبع]
شعر
غروی اصفهانی اشعار بسیاری درباره اهل بیت(ع) سروده است. سبک شعری وی متمایل به سبک عراقی است. او در شعرهایش به مفتقر تخلص کرده است. مجموعه شعری او در دیوانی به نام کمپانی جمع آوری شده است.
ویژگی شعری
از لحاظ روش اسلوبی و محتوای شعری او متمایل به فقهی و عرفانی بوده است و در شعر در اصطلاح عالمانه می‌سروده است. غروی اصفهانی از تخصص خود در علوم عقلی و نقلی در آثار منظوم خود بهره می برد و این از ویژگی های بارز شعر اوست.ادبیات آیینی:همه مقاله‌های دارای عبارت‌های بدون منبع[نیازمند منبع] او به دو زبان فارسی و عربی در قالب های مختلف شعرس سروده است. سبک شعری غروی اصفهانی نزدیک به اشعار مولوی، سنائی غزنوی و اهلی شیرازی است.
آثار یا اثار دیگر یا نمونه
او ترکیب‌بندی معروف دارد که به استقبال از ترکیب‌بند محتشم کاشانی سروده است که بیت اول از بند اول آن:
| باز این چه آتش است که بر جان عالم است؟ | باز این چه شعلۀ غم و اندوه و ماتم است؟ |
بیت اخر از بند آخر ان:
| انجیل،خون گریست چو آزرده بنگریست | لعلى که روحبخش و شفاى صدور بود |
شعر دیگری درباره امام کاظم (ع) با مطلع زندانیان عشق چو شب را سحر کنند دارد:
| زندانیان عشق چو شب را سحر کنند | از سوز شمع و اشک روانش خبر کنند |
معروف ترین شعر یا بیت
او شعری دارد در ایام فاطمیه استفاده می شود و مشهور است.
| سینه ای کز معرفت گنجینه اسرار بود | کی سزاوار فشار آن در و دیوار بود |
درباره او یا بیشتر
او در هنگام خطاب به کمپانی ناراحت می‌شده است.
پانویس
منابع
خطای یادکرد: برچسب <ref> برای گروهی به نام «یادداشت» وجود دارد، اما برچسب متناظر با <references group="یادداشت"/> یافت نشد.