سید محمد شیرازی (۱۲۴۰ - ۱۳۲۴ق) ملقب به فصیح‌الزمان و متخلص به رضوانی از شاعران اواخر دوره قاجار و بعد از آن بود. ناصر الدین شاه به او «فصیح الزمان» و مظفرالدین شاه «سلطان الواعظین» لقب داده است.

سیدمحمد شیرازی
اطلاعات شاعر
نام شاعرسیدمحمد شیرازی
لقبسلطان الواعظین
مشهورفصیح الزمان شیرازی
تخلصرضوانی
محل تولدفسا
تاریخ تولد۱۲۴۰ش
محل زندگیتهران
آرامگاهابن بابویه

معرفی

سیدمحمد شیرازی متخلص به «رضوانی» سال ۱۲۴۰ در شهر فسا متولد شد. پس از تحصیل علوم حوزوی در اصفهان و قم، به تهران مهاجرت کرد و به وعظ و خطابه پرداخت. فصیح‌الزمان سال‌هایی متمادی در تهران منبر می‌رفت که با استقبال عوام و خواص روبرو شد. خِبرگی او در سخنوری سبب شد به دربار ناصرالدین شاه راه پیدا کرده و از او لقب «فصیح‌الزمان» را دریافت کند. مظفرالدین شاه نیز به او لقب «سلطان‌الواعظین» را داد. وی در سال ۱۳۲۴ در تهران درگذشت و در آرامستان ابن‌بابویه شهر ری به خاک سپرده شد.

شعر

اشعار معروف

از وی دیوان اشعاری به جا مانده است. غزل شعر معروف فصیح الزمان با موضوع انتظار:

همه هست آرزویم که ببینم از تو روییچه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی

پانویس

منابع