محمد حسین صغیر اصفهانی (۱۳۱۲-۱۳۹۰ق) با تخلص و شهرت صغیر اصفهانی از شاعران آیینی قرن چهاردهم است. آثار شعری او در دیوان مستقلی به نام «دیوان صغیر اصفهانی» جمع آوری شده است.
| شاعر آیینی | |
| پرونده:اندازه تصویر = | |
| اطلاعات | |
|---|---|
| زمینه فعالیت | شعر آیینی |
| ملیت | ایرانی |
| محل زندگی | اصفهان |
| پیشه | نساجی |
| دیوان اشعار | دیوان صغیر |
معرفی
محمدحسین صغیر اصفهانی فرزند اسدالله در شب ولادت امیرالمؤمنین (ع) در اصفهان متولد شد. وی سرودن را از کودکی آغاز کرد و به «صغیر» شهرت یافت. صغیـــر پرورش‌یافته انجمن دانشکده اصفهان به سرپرستی میرزا عباس‌خان شیدا است و در سالیان بعد از بزرگان انجمن‌های ادبی اصفهان شد. حرفه او را نسّاجی گفته‌اند که از این طریق امرار معاش می‌کرد. او اشعار آیینی بسیاری در مدح و مرثیۀ سرود. وی در دوران ممنوعیت برپایی روضه در عصر رضاشاه، کانون مداحان اهل بیت (ع) را تشکیل داد. صغیر سرانجام در سال ۱۳۴۹ش درگذشت و پیکرش در حرم رأس‌الرّضای اصفهان به خاک سپرده شد. «دیوان صغیر اصفهانی» شامل قصاید و غزلیات و «مصیبت‌نامۀ صغیر اصفهانی» شامل مراثی سروده شده توسط او است. دو بیتی معروفی از صغیر در مدح امیرالمومنین (ع) :
| عمری‌ست که دم به دم علی می‌گویم | در حال نشاط و غم علی می‌گویم | |
| تا حال، علی گفتم و ان‌شاءالله | تا آخر عمر هم علی می‌گویم |
در آثار هنری
علیرضا افتخاری در آلبوم نیلوفرانه ۲ و حسام الدین سراج در آلبوم رؤیای وصال قطعاتی از صغیر اصفهانی را خوانده‌اند.
درگذشت
صغیراصفهانی در هفتاد و هشت سالگی به علت بیماری درگذشت. آرامگاه او در محل آستان مقدس راس الرضا در اصفهان می‌باشد.