عندلیب کاشانی شاعر آیینی قرن سیزدهم هجری است. او متخلص به عندلیب است.
| اطلاعات شاعر | |
|---|---|
| نام شاعر | عندلیب کاشانی |
| تخلص | عندلیب |
| زمینه فعالیت | شعر آیینی |
| محل تولد | کاشان |
| محل زندگی | قفقاز |
| سبک شعری | عراقی |
| نام دیوان | عندلیب کاشانی |
معرفی
میر تقى، فرزند حسین حسنى، متولد کاشان، تخلص شعرى‌اش «عندلیب» و «بلبل»، از شعراى دوره ناصرى است. کاشانی در جوانى در زمان ناصرالدین شاه عازم تهران شد. وى پس از دو سال اقامت در تهران به کاشان برگشت و پس از آن سفرى به شروان آغاز کرد و عازم آن جا شد. پس از پنج سال اقامت در شروان سفر داغستان در پیش گرفت و نزدیک به سى سال از عمر را در آن دیار گذراند و از آن پس رهسپار گرجستان و دیگر بلاد قفقاز شد. دیوان اشعار عندلیب کاشانى حاوى غزلیات، ماده تاریخ‌ها، ساقى‌نامه، مثنویات، مخمس‌ها و رباعیات و مراثى است که غالبا در سبک عراقى سروده شده‌اند.عندلیب کاشانى را باید مبتکر نوعى سبک مرثیه‌سرایى دانست. او آثار ماتمی در شیوه غزل-مثنوى دارد. شعری از او درباره حضرت علی اکبر (ع) با مطلع که این جوان نه محمد، ز نسل اطهرش است این است:
| که این جوان نه محمد، ز نسل اطهرش است این | بود سپهر امامت: حسین و، محورش است این |