ملا محمد طاهر قمی از شاعران ایرانی قرن یازدهم متخلص به طاهر است. او از عالمان دینی بوده است. آثار شعری او به اسم مونس الابرار، و قصیده لامیه او معروف است.
| شاعر | |
| پرونده:اندازه تصویر = | |
| اطلاعات | |
|---|---|
| زمینه فعالیت | شعر آیینی |
| ملیت | ایرانی |
| محل زندگی | نجف قم |
| پیشه | شاعر |
| دیوان اشعار | مونس الابرار |
| تخلص | طاهر |
| تحصیلات | حوزوی |
معرفی
محمدطاهر بن محمدحسین قمی از عالمان، متلکمان و شاعران شیعی قرن یازدهم و از مشایخ اجازه شیخ حر عاملی و علامه مجلسی است. سال تولد او مشخص نیست. زادگاه او شیراز و در جوانی برای تحصیل علوم دینی به نجف اشرف رفت و پس از اتمام تحصیلات به قم بازگشت. او مراوده های علمی با فیض کاشانی داشته است. ملا طاهر با صوفیان به شدت مقابله می‌کرده است. سرانجام در سال ۱۰۹۸ ق دار فانی را وداع گفت و در قبرستان شیخان قم، کنار مرقد زکریا بن آدم مدفون گردید. مرقد حاج سید جواد قمی (از نوادگان او) نیز در آن بقعه قرار دارد. مجموعه شعری او مونس الابرار و شعر معروف او قصیده لامیه است. قصیده بلند وی درباره امیرالمومنین (ع) با این بیت شروع شده است:
| به خون ديده نوشتيم بر در و ديوار | كه چشم لطف ز اَبناى روزگار مدار |