می‌نویسند جهان چهرۀ شادابی داشت مطلع شعری از سروده های شاعر آیینی، علی گلی حسین‌آبادی در مدح و مرثیه امام سجاد(ع) است. این شعر آیینی در وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن و در شش بیت سروده شده است.
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شاعر | علی گلی حسین‌آبادی |
| قالب | غزل |
| وزن | فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن |
| موضوع | امام سجاد(ع) |
| مناسبت | مدح و مرثیه |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۶بیت |
متن شعر
| می‌نویسند جهان چهرۀ شادابی داشت | هر زمان محضر او قصد شرفیابی داشت | |
| سجده می‌کرد به پیشانی او مهر نماز | نزد او سجده برای خودش آدابی داشت | |
| موج‌ها پشت سر او همه صف می‌بستند | سر سجاده که دریا دل بی‌تابی داشت | |
| اشک بر گونۀ او بود و دعا روی لبش | آری او نیز برای خودش اصحابی داشت | |
| بعد از آن واقعه با شعلۀ باران می‌سوخت | او که یک عمر فقط گریه و بی‌خوابی داشت | |
| اشک در محضر او ذکر مصیبت می‌کرد | تا که می‌دید کسی ظرف پر از آبی داشت |