| دل سراپردۀ محبت اوست | دیده آیینه‌دار طلعت اوست | |
| تو و طوبی و ما و قامت یار | فکر هر کس به قدر همت اوست | |
| گر من آلوده دامنم چه عجب | همه عالم گواه عصمت اوست | |
| من که باشم در آن حرم که صبا | پرده‌دار حریم حرمت اوست | |
| بی خیالش مباد منظر چشم | زآن که این گوشه جای خلوت اوست | |
| هر گل نو که شد چمن آرای | زَاثر رنگ و بوی صحبت اوست | |
| دور مجنون گذشت و نوبت ماست | هر کسی پنج روز نوبت اوست | |
| ملکت عاشقی و گنج طرب | هر چه دارم ز یمن همت اوست | |
| من و دل گر فدا شدیم چه باک | غرض اندر میان سلامت اوست | |
| فقر ظاهر مبین که حافظ را | سینه گنجینۀ محبت اوست |