غلامرضا سازگار شاعر آیینی ایرانی متخلص به «میثم» است. او صاحب مجموعه شعری شش جلدی با نام «نخل میثم» است.
| اطلاعات | |
|---|---|
| زمینه فعالیت | شعر آیینی |
| ملیت | ایرانی |
| محل زندگی | تهران |
| سبک نوشتاری | شعرآیینی |
| دیوان اشعار | نخل میثم |
| تخلص | میثم |
معرفی
غلامرضا سازگار متخلص به «میثم» سال ۱۳۲۰ در قم متولد شد. تحصیلات ابتدایی را در مکتب خانههای قدیمی سپری نمود و سپس به دروس حوزوی روی آورد. او سرودن را از نوجوانی آغاز کرد و هم‌زمان به مداحی نیز روی آورد. از اساتیدی چون میرزا محمد فقیهی و حاج ملا حسین مولوی بهره برد. اکثر شعرهایش در حوزه آیینی است. مجموعۀ شش جلدی «نخل میثم» دربردارنده اشعار آیینی اوست. سازگار در عرصۀ نوحه‌سرایی نیز فعال است. در زمینه نوحه مجموعه «یک ماه خون گرفته»، «آتش مهر»، «نخلستان» و «از صیام تا قیام» از آثار سازگار است. غالب شعرهایش را در قالب غزل به سبک عراقی می‌سراید. شعرهای او معمولا در هیئات توسط مداحان مورد استفاده قرار می‌گیرد. از شعرهای او که بسیار در فاطمیه زمزمه شده است:
| من ایستاده بودم دیدم که مادرم را | قاتل گهی به کوچه گاهی بخانه می زد |
شعری دیگری از او درباره امام حسین (ع):
| سرم خاک کف پای حسین است | دلم مجنون و شیدای حسین است |
شعری از او در فضای مجلس یزید در گونه زبان حال حضرت زینب (س):
| یا مزن چوب جفا را بر لب و دندان من | یا بگو بیرون روند از مجلست طفلان من |
شعری از او که در نوحه سینه زنی استفاده شده است:
شعر مرثیه ای از او برای ایام شهادت حضرت زهرا (س):
| بریز آب روان اسما، ولی آهسته آهسته | به جسم اطهر زهرا ولی آهسته آهسته |
شعری از او درباره زبان حال امیرالمومنین (ع) در فراق حضرت زهرا (س):
| الا ای چاه، یارم را گرفتند | گلم، عشقم، بهارم را گرفتند |