شخصیت ادبی
آیت‌الله خامنه‌ای با حوزه‌ی شعر و ادبیات مأنوس هستند و همواره به مطالعه رمان و داستان علاقمند بوده‌اند و بسیاری از رمانها و داستانهای معتبر دنیا را مطالعه کرده‌اند. این علاقه با مطالعه رمانها و آثار ادبی نویسندگان بزرگ جهان و تاریخ و فرهنگ ملل شرق و غرب تداوم پیدا کرد. حتی به نقد کتابهای ادبی و شعر هم می‌پردازند. با بسیاری از شاعران، نویسندگان و روشنفکران زمانه در ارتباط بود. در ایامی که در مشهد حضور داشت در برخی از انجمنهای ادبی که با حضور شعرای بزرگ تشکیل می‌شد شرکت می‌کرد. در انجمنهای ادبی به نقد شعر می‌پرداخت. خود نیز اشعاری سروده و در سال‌های اخیر تخلص «امین» را برگزیده است. مطالعه‌ی کتب تاریخی بخش دیگری از برنامه‌ی مطالعاتی دائمی ایشان است و به مباحث و موضوعات تاریخ معاصر احاطه دارند. [۱]
شعر زیر یکی از اشعار مشهور آیت الله خامنه‌ای است:
«یاران خراسانی»
| سرخوش زسبوی غم پنهانی خویشم | چون زلف تو سرگرم پریشانی خویشم | |
| در بزم وصال تو نگویم زکم و بیش | چون آینه خو کرده به حیرانی خویشم | |
| باز نکردم به خروشی و فغانی | من محرم راز دل طوفانی خویشم | |
| یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی | عمریست پشیمان زپشیمانی خویشم | |
| از شوق شکرخند لبش جان نسپردم | شرمنده جانان زگران جانی خویشم | |
| بشکسته‌تر ازخویش ندیدم به همه عمر | افسرده دل از خویشم و زندانی خویشم | |
| هر چند امین، بسته دنیا نیم اما | دلبسته یاران خراسانی خویشم |
