حسین آمد و آزاد از یزیدت کرد

حسین آمد و آزاد از یزیدت کرد		خلاص از قفسِ وعده و وعیدت کرد
سیاه بود و سیاهی هرآنچه می‌دیدی		تو را سپرد به آیینه، روسپیدت کرد
چه گفت با تو در آن لحظه‌های تشنه حسین؟		کدام زمزمه سیراب از امیدت کرد؟
به دست و پای تو بارِ چه قفل‌ها که نبود		حسین آمد و سرشار از کلیدت کرد
جنون تو را به مرادت رساند ناگاهان		عجب تشرّف سبزی! جنون، مریدت کرد
نصیب هرکس و ناکس نمی‌شود این بخت		قرار بود بمیری، خدا شهیدت کرد
نه پیشوند و نه پسوند، حرّ حرّی تو		حسین آمد و آزاد از یزیدت کرد