| خورشید هر شب می‌دمد از مشرق پیشانی‌ات | | وادی طور است این زمین یا خلوت عرفانی‌ات |
| جز یاد حق در خلوتت راهی ندارد هیچکس | | وقتی که هستی هم‌قسم با سجدۀ طولانی‌ات |
| هر بار یونس می‌شود مبهوت کظم غیظ تو | | چشمی ندیده یک‌دم از این قوم روگردانی‌ات |
| هر کس اسیر سورۀ والشمس رویت می‌شود | | از قعر ظلمت می‌رسد تا ساحل نورانی‌ات |
| عزم تو فولادی‌تر است از میله‌های این قفس | | هرگز ندیده دیدۀ فرعونیان حیرانی‌ات |
| یا رَبِّ خَلِّصنِی مِنَ السِّجن از نگاهت می‌چکد | | اما همه در حیرت از آرامش طوفانی‌ات |
| یعقوبی و دارد دل تنگت هوای یوسفت | | بوی مدینه می‌وزد از گریۀ پنهانی‌ات |
| با بُشر حافی آمدم امشب به سوی طور تو | | آزاد آزاد است از بند جهان زندانی‌ات |
