| دلی كه خانۀ مولا شود حرم گردد | كز احترام علی كعبه محترم گردد | |
| من از شكستن دیوار كعبه دانستم | كه هر كجا كه علی پا نهد حرم گردد | |
| هنوز روز خوش دشمن است تا آن روز | كه ذوالفقار زبان علی دو دم گردد | |
| دلی كه جام بلا را كشیده تا خط جور | چه احتیاج كه دنبال جام جم گردد | |
| قبول خاطر خون خدا شدن شرط است | نه هر كه مرثیه‌ای ساخت محتشم گردد | |
| عزای ماست كه هر سال می‌شود تكرار | وگرنه حیف محرم كه خرج غم گردد | |
| نه هر كه كشته شود می‌توان شهیدش گفت | نه هر سری كه به نی می‌رود علم گردد | |
| حدیث عشق و وفا ناسروده می‌ماند | مگر كه دست علمدار ما قلم گردد | |
| هنوز شعله‌ور از خیمه‌های عاشوراست | ز شور شیونی دل مباد كم گردد |