| سر نهادیم به سودای کسی کاین سر از اوست | نه همین سر که تن و جان و جهان یک‌سر از اوست | |
| گر به توفان شکند یا که به ساحل فکند | ناخدایی‌ست که هم کشتی و هم صَرصَر از اوست | |
| من به دل دارم و شاهد به رخ و شمع به سر | آن‌چه پروانۀ دل‌سوخته را در پر از اوست | |
| از من ای باد بگو خیل گنه‌کاران را | غم مدارید که گر جرم ز ما آذر از اوست | |
| هوسی خام بُوَد شادی دل جز به غمش | خُنَک آن سوخته کِش سود غمی بر سر از اوست | |
| چه نویسم که سزاوار سپاسش باشد | معنی و لفظ و مداد و قلم و دفتر از اوست |
