| سلامٌ علی آل طاها و یاسین | سلامٌ علی آل خَیرِ النَّبِیِّین | |
| سلامٌ علی روضة حَلَّ فیها | امامٌ یُباهِی بِهِ المُلکُ وَ الدّین | |
| امام به حق شاه مطلق که آمد | حریم درش قبله‌گاه سلاطین | |
| شه کاخ عرفان، گل شاخ احسان | دُرِ دُرج امکان، مه برج تمکین | |
| علی بن موسی الرّضا کز خدایش | رضا شد لقب چون رضا بودش آیین | |
| ز فضل و شرف بینی او را جهانی | اگر نَبْوَدَت تیره چشم جهان‌بین | |
| پی عطر روبند حوران جنت | غبار دیارش به گیسوی مشکین | |
| اگر خواهی آری به کف دامن او | برو دامن از هر چه جز اوست بر چین | |
| چو جامی چشد لذت تیغ مهرش | چه غم گر مخالف کشد خنجر کین |