بابا افضل حکیم اسلامی و شاعر ایرانی در نیمه دوم قرن ششم و آغاز قرن هفتم می‌زیسته است.
| شاعر | |
| پرونده:اندازه تصویر = | |
| اطلاعات | |
|---|---|
| زمینه فعالیت | شعر عرفانی |
| ملیت | ایرانی |
| محل زندگی | کاشان |
| پیشه | عالم دینی |
| سبک نوشتاری | رباعیات |
| کتاب‌ها | مصنفات |
| تخلص | باباافضل |
| تحصیلات | حکیم |
زندگی‌نامه
افضل الدین محمد بن حسین بن محمد خوزه مَرَقی کاشانی معروف به بابا افضل در کاشان در نیمه دوم قرن ششم به دنیا آمد. اواخر عمر به روستای مَرَق در ۴۲ کیلومتری شمال غربی کاشان رفت و در حدود سال ۶۱۰ ق در آن‌جا وفات کرد.
شعر
رباعیّات او در ایران مشهور است. در مصنفاتش یک قصیده و چند غزل و قطعه از باباافضل چاپ شده است. مضامین شعرهای او عرفانی و فلسفی است. رباعی معروف او :
| گر بر سر نفس خود امیری، مردی | ور بر دگری نکته نگیری، مردی | |
| مردی نَبُوَد فتاده را پای زدن | گر دست فتاده‌ای بگیری، مردی |