| عطش از خشکی لب‌های تو سیراب شده | آب از هُرم ترک‌های لبت آب شده | |
| بعد از آنی که تو لب‌تشنه عطش را کشتی | تشنه لب ماندن ساقی همه‌جا باب شده | |
| بعد افتادن عکس تو در آیینۀ آب | برکه از شوق رخت خانۀ مهتاب شده | |
| این فرات است که از درد غمت ای دریا | بس که پیچیده به خود یکسره، گرداب شده | |
| تب و تاب حرم از تشنگی و گرما نیست | دل اهل حرم از داغ تو بی‌تاب شده | |
| تیرها رو به سوی چشم تو خواندند نماز | همه گفتند که ابروی تو محراب شده | |
| صحنه‌ای که کمر کوه شکست از غم آن | عکس تیری‌ست که در دیدۀ تو قاب شده |
