| ماه فرو ماند از جمال محمد | | سرو نباشد به اعتدال محمد |
| قدر فلک را کمال و منزلتی نیست | | در نظر قدر با کمال محمد |
| وعده ی دیدار هر کسی به قیامت | | لیله ی اسری شب وصال محمد |
| آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی | | آمده مجموع در ظلال محمد |
| عرصه ی گیتی مجال همت او نیست | | روز قیامت نگر مجال محمد |
| و آن همه پیرایه بسته جنت فردوس | | بو که قبولش کند بلال محمد |
| همچو زمین خواهد آسمان که بیفتد | | تا بدهد بوسه بر نعال محمد |
| شمس و قمر در زمین حشر نتابند | | نور نتابد مگر از جمال محمد |
| شاید اگر آفتاب و ماه نتابند | | پیش دو ابروی چون هلال محمد |
| چشم مرا تا به خواب دید جمالش | | خواب نمی گیرد از خیال محمد |
| سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی | | عشق محمد بس است و آل محمد |
