| وقتی خدا بنای جهان را گذاشته | در روح تو سخاوت دریا گذاشته | |
| آن‌قدر سربلند و شریفی که از ازل | در طالع تو، لیلۀ اسرا گذاشته | |
| بیهوده نیست این‌که دری از بهشت را | تنها برای خاطر تو وا گذاشته | |
| روز نخست، از تو چه پنهان که آفتاب | ردّ تو را در آینه‌ها جا گذاشته | |
| خوشبخت، آن زنی‌ست که در طول زندگی | پا جای پای حضرت زهرا گذاشته |
