کاربر:Eskandari/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

  | عنوان =بیا که شیشه قسم می‌دهد به عهد کهن

  | نام شاعر =فیاض لاهیجی

  | قالب =غزل

  | وزن =مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

  | موضوع =امام حسن(ع)

  | زمان سرایش = معاصر

  | تعداد ابیات =۱۸بیت

'''بیا که شیشه قسم می‌دهد به عهد کهن''' را شاعر قرن یازدهم [[فیاض لاهیجی]] درباره امام حسن(ع) سروده است. این شعر آیینی در گونه منقبت و در هجده بیت سروده شده است. قالب این شعر قصیده و در وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن می‌باشد.

{{ب|بیا که شیشه قسم می‌دهد به عهد کهن|که توبه بشکن، این‌بار هم به گردن من}}

{{ب|که گرد عقل بشوییم از دل و از جان|غبار هوش فشانیم از سر و از تن}}

{{ب|خوشا شراب تماشا که جام جامش را|ز راه دیده توان خورد، نه ز راه دهن}}

{{ب|کسی که مستی دیدار دیده می‌داند|که باده بادۀ عشق است و غیر آن همه فن}}

{{ب|حدیث باده به قول و غزل کشید آخر|مقرر است که خیزد سخن همی ز سخن}}

{{ب|بیان قدر تو مستغنی است از تقریر|صفای ذات تو بالاتر است از گفتن}}

{{ب|ز خط حکم تو حکم قضا نپیچد سر|ز طوق امر تو گردون نمی‌کشد گردن}}

{{ب|شکستِ شیشه درستی نمی‌پذیرد لیک|دل شکسته ز لطف تو می‌توان بستن}}

{{ب|به سنگریزۀ شهر جلال و شوکت تو|هزار رشک برد لؤلوی دیار عدن}}

{{ب|ز ضبط عدل جهان‌پرور تو خوبان را|ستیزه از مژه دور است و تلخی از گفتن}}

{{ب|به عهد عدل تو از بیم قهر نتواند|که بی‌اجازت دربان رود صبا به چمن}}

{{ب|اگر تصور لطفت کند عجب نبود|که همچو کوه ببالد به خویشتن ارزن}}

{{ب|نسیم لطف تو بر دوزخ ار وزد شاید|که دوزخی ز عذاب ابد شود ایمن}}

{{ب|اگر به دشمن خود صلح کرده‌ای چه عجب|که عادت است به لقمه دهان سگ بستن}}

{{ب|مرا چو لطف تو باشد شکایت از که کنم؟|مرا چو کوی تو باشد کجا کنم مسکن؟}}

{{ب|مرا که مهر تو آواره دارد از دو جهان|چه شکوه‌ام دگر از غربت است یا که وطن}}

{{ب|رسید وقت دعا ختم کن سخن فیاض|که نیست شیوۀ اخلاص درد دل کردن}}

{{ب|معاندان تو را باد تیر در دیده|ملازمان تو را در بر از دعا جوشن}}

[[رده:شعر با موضوع امام حسن(ع)]]

[[رده:شعر در قالب قصیده]]