سلطان ابوالحسن علی موسی آن که هست: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

سلطان ابوالحسن علی موسی آن که هست (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۴

۴٬۶۵۸ بایت اضافه‌شده ، ۳۰ ژانویه

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Z.khansari

۵۱۱

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{سرصفحه
   | مطلع=سلطان ابوالحسن علی موسی آن که هست
@@ خط ۱۹: / خط ۱۵: @@
   | یادداشت =
 }}
+سلطان ابوالحسن علی موسی آن که هست
+گلمیخ آستانه او ماه و آفتاب
+آن کعبه امید که صندوق مرقدش
+گردیده پایتخت دعاهای مستجاب
+بوی گل محمدی باغ خلق او
+در چین به باد عطسه دهد مغز مشک ناب
+با اسب چوب از آتش دوزخ گذر کند
+تابوت هر که طوف کند گرد آن جناب
+گردد چو خون مرده به شریان تاک، می
+نهیش چو تازیانه برآرد به احتساب
+نشگفت اگر ز پرتو عهد درست او
+بیرون رود شکستگی از رنگ ماهتاب
+قدرش کشیده کرسی رفعت ز زیر چرخ
+یک چار برگه است عناصر در آن جناب
+تمکین او چو بر کمر کوه پا نهد
+کوه سخن شنو ندهد بازپس جواب
+روزی که دست او به شفاعت علم شود
+خجلت کشد ز دامن پاک گنه ثواب
+جودش به شیر پرده دهد طعمه سخا
+عفوش کشد به روی خطا پرده صواب
+هر شب شود به صورت پروانه جلوه گر
+روح الامین به روضه آن آسمان جناب
+قندیل تا به سقف حریمش نبست نقش
+دریای رحمت ازلی بود بی حباب
+معلوم می شود که دل آفرینش است
+زان گشت مرقدش ز جهان سینه تراب
+خورشید از افق نتواند سفید شد
+از جوش زایران در آن فلک جناب
+هرگاه می رسد به گل جام روضه اش
+تغییر رنگ می کند از خجلت آفتاب
+نبود عجب که مرقد او گریه آورد
+آری ز آفتاب شود دیده ها پر آب
+کفرست پا به مصحف بال ملک زدن
+برگرد او بگرد به مژگان چو آفتاب
+چون کرده است کعبه به بر رخت شبروی؟
+دلهای شب اگر نکند طوف آن جناب
+موجش کشد به رشته گهرهای آبدار
+گر یاد دست او گذرد در دل سراب
+از دود شمع روضه او صبح صدق کیش
+هر صبحدم به نور کند موی خود خضاب
+روح اللهی که از نفسش می چکد حیات
+نازد به خاکروبی آن آسمان جناب
+بر هیچ کس درش چو در فیض بسته نیست
+از شرم خویش در پس درمانده آفتاب
+در دور او که فتنه به دامن کشیده پای
+در خانه کمان فکند تیر، رخت خواب
+شوق خطاب بر در دل حلقه می زند
+تا چند حضور به غیبت کنم خطاب؟
+ای شعله ای ز صبح ضمیر تو آفتاب
+از دفتر عتاب تو مدی خط شهاب
+حج پیاده در قدمش روی می نهد
+هر کس شود ز طوف حریم تو کامیاب
+خورشید پا به خشت حریم تو چون نهد؟
+ننهاده است بر سر مصحف کسی کتاب
+گردون به نذر مرقد پاک تو بسته است
+سررشته شعاع به قندیل آفتاب
+از موی عنبرین تو دزدیده است بوی
+در شرع ازان شده است هدر خون مشک ناب
+یوسف تمام پیرهن خود فتیله کرد
+رشک ملاحت تو ز بس گشت سینه تاب
+از تربت تو خاک خراسان حیات یافت
+آری ز دل به سینه رسد فیض بی حساب
+از زهر رشک، خاک نشابور سبز گشت
+تا گشت ارض طوس ز جسم تو کامیاب
+غربت به چشم خلق چو یوسف عزیز شد
+روزی که گشت شاه غریبان ترا خطاب
+حفاظ روضه تو چو آواز برکشند
+بلبل شود به شعله آواز خود کباب
+از دوری تو کعبه سیه پوش گشته است
+ای آفتاب مغرب غربت بر او بتاب
+علم تو بر سفینه منبر چو پا نهاد
+یونان کشید سر ز خجالت به زیر آب
+از بس به مرقد تو اشارت نموده است
+نیلوفری شده است سرانگشت آفتاب
+از بوستان خشم تو یک حنظل است چرخ
+مریخ کیست با تو شود چهره در عتاب؟
+هر کس که با ولای تو در زیر خاک رفت
+آید به صبح حشر برون همچو آفتاب
+ای پرده پوش نامه سیاهان که شمع طور
+از آفتابروی ضمیرت کند حجاب
+از بال و پرفشانی طاوس آرزو
+آورده ام ز هند دلی چون پر غراب
+زان پیشتر که عدل الهی به انتقام
+از خون من نگار کند پنجه عقاب
+در سایه همای شفاعت مرا بگیر