| یک دختر آفرید و عجب محشر آفرید | حق هرچه آفرید از این دختر آفرید | |
| جوشید چشمه در دل قرآن به نام او | اعجاز تشنه بود و خدا کوثر آفرید | |
| یک ذره نور فاطمه را ریخت روی خاک | لولاک گفت و این همه پیغمبر آفرید | |
| از عرش تا به فرش کسی لایقش نبود | از جلوۀ جلال خودش حیدر آفرید | |
| می‌خواست تا خلاصه شود عشق در کلام | از بین واژه‌های جهان مادر آفرید |
