دعاگوی غریبان جهانم

حافظ:

سلام الله ما کر اللیالی		و جاوبت المثانی و المثالی
علی وادی الاراک و من علیها		و دار باللوی فوق الرمال
دعاگوی غریبان جهانم		و ادعو بالتواتر و التوالی
به هر منزل که رو آرد خدا را		نگه دارش به لطف لایزالی
منال ای دل که در زنجیر زلفش		همه جمعیت است آشفته حالی
ز خطت صد جمال دیگر افزود		که عمرت باد صد سال جلالی
تو می‌باید که باشی ور نه سهل است		زیان مایه جاهی و مالی
بر آن نقاش قدرت آفرین باد		که گرد مه کشد خط هلالی
فحبک راحتی فی کل حین		و ذکرک مونسی فی کل حال
سویدای دل من تا قیامت		مباد از شوق و سودای تو خالی
کجا یابم وصال چون تو شاهی		من بدنام رند لاابالی
خدا داند که حافظ را غرض چیست		و علم الله حسبی من سؤالی