علی‌اکبر صلح‌خواه (۱۲۹۳-۱۳۶۵) شاعر آیینی معاصر و متخلص به خوشدل تهرانی متولد تهران است. او روحانی دینی و صاحب اثر «دیوان گلشن» است.
| شاعر آیینی | |
| پرونده:اندازه تصویر = | |
| اطلاعات | |
|---|---|
| زمینه فعالیت | شعر آیینی |
| ملیت | ایرانی |
| محل زندگی | تهران |
| پیشه | عالم دینی |
| سبک نوشتاری | غزل قصیده مثنوی |
| دیوان اشعار | دیوان گلشن |
| تخلص | خوشدل تهرانی |
| تحصیلات | حوزوی |
معرفی
علی‌اکبر صلح‌خواه متخلص به «خوشدل تهرانی»، ۹ تیر ۱۲۹۳ در تهران متولد شد. تحصیلات کلاسیک خود را تا دیپلم ادامه داد. سپس به فراگیری علوم قدیم مانند ادبیات عرب، منطق و فلسفه پرداخت. سبک شعری وی بیشتر هندی است. بیشتر مضامین اشعار او در رثای اهل بیت(ع) است. او برای هر یک از اهل بیت (ع) ۷۱ قصیده سروده است. او روحانی دینی بوده است و بسیاری از کشورها را دیده است.. خوشدل در غزل و قصیده و قطعه و مثنوی، شعر دارد و در غزل به شیوه صائب شعر می‌سرود. سرانجام در ۱ مهر ۱۳۶۵ چشم از جهان فرو بست و در ابن‌بابویه تهران به خاک سپرده شد. از آثار او علاوه بر دیوان اشعارش که در سال ۱۳۶۴ شمسی به چاپ رسید می‌توان به «گلشن خوشدل» و «عمدةالاسرار» اشاره کرد.«بزرگ فلسفه قتل شاه دین این است» مطلع معروف‌ترین غزل عاشورایی او است.
| بزرگ فلسفه قتل شاه دین این است | که مرگ سرخ به از زندگی ننگین است |