از اسب فرود آی و ببین دختر خود را

از ویکی تراث
نسخهٔ تاریخ ‏۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۳۰ توسط Eskandari (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =از اسب فرود آی و ببین دختر خود را | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر =دست نوازش | نام شاعر =محمدجواد غفورزاده | قالب =غزل | وزن = مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن | موضوع =حضرت سکینه(س) | مناسبت = | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
از اسب فرود آی و ببین دختر خود را
اطلاعات شعر
نام شعردست نوازش
نام شاعرمحمدجواد غفورزاده
قالبغزل
وزنمفعول مفاعیل مفاعیل فعولن
موضوعحضرت سکینه(س)
زمان سرایشمعاصر
زبانفارسی
تعداد ابیات۹بیت


شفق نشسته در آغوشت ای سحر برخیز را شاعر آیینی محمدجواد غفورزاده درباره حضرت سکینه(س) سروده است. این شعر آیینی در گونه مرثیه و در نه بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن می‌باشد.

متن شعر

از اسب فرود آی و ببین دختر خود رابنشان روی دامن، گلِ نیلوفر خود را
تنها مرو ای همسفر، از خیمه به صحراهمراه ببر، باغ گل پرپر خود را
تا قلب سکینه، کمی آرام بگیردبگذار روی شانهٔ گل‌ها، سر خود را
با رفتن خود، ای گل داودی زهراپاییز مکن، باغ بهارآور خود را
بگذار که تا روی تو را سیر ببینمآرام کنم، خاطر غم‌پرور خود را
یوسف به تماشای تو آمد، که بپوشیپیراهن دل‌بافتهٔ مادر خود را
در هیچ دلی، ذرّه‌ای اندوه نماندبگشاید اگر لطف تو بال و پر خود را
گر بر سر آنی، که به مهمانی خنجردر باغ شهادت، بِبَری حنجر خود را
چون موج بکش، بر سَرِ این ساحل غمگینیکبار دگر، دست نوازشگر خود را


پانویس

منابع