از اسب فرود آی و ببین دختر خود را
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شعر | دست نوازش |
| نام شاعر | محمدجواد غفورزاده |
| قالب | غزل |
| وزن | مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن |
| موضوع | حضرت سکینه(س) |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۹بیت |
شفق نشسته در آغوشت ای سحر برخیز را شاعر آیینی محمدجواد غفورزاده درباره حضرت سکینه(س) سروده است. این شعر آیینی در گونه مرثیه و در نه بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن می‌باشد.
متن شعر
| از اسب فرود آی و ببین دختر خود را | بنشان روی دامن، گلِ نیلوفر خود را | |
| تنها مرو ای همسفر، از خیمه به صحرا | همراه ببر، باغ گل پرپر خود را | |
| تا قلب سکینه، کمی آرام بگیرد | بگذار روی شانهٔ گل‌ها، سر خود را | |
| با رفتن خود، ای گل داودی زهرا | پاییز مکن، باغ بهارآور خود را | |
| بگذار که تا روی تو را سیر ببینم | آرام کنم، خاطر غم‌پرور خود را | |
| یوسف به تماشای تو آمد، که بپوشی | پیراهن دل‌بافتهٔ مادر خود را | |
| در هیچ دلی، ذرّه‌ای اندوه نماند | بگشاید اگر لطف تو بال و پر خود را | |
| گر بر سر آنی، که به مهمانی خنجر | در باغ شهادت، بِبَری حنجر خود را | |
| چون موج بکش، بر سَرِ این ساحل غمگین | یکبار دگر، دست نوازشگر خود را |