در جهان نشنیده ام تا بود این چرخ کبود
اطلاعات شعر | |
---|---|
نام شعر | چرخ کبود |
نام شاعر | غروی اصفهانی |
قالب | غزل |
موضوع | امام حسین(ع) |
مناسبت | مرثیه |
زمان سرایش | معاصر |
زبان | فارسی |
تعداد ابیات | ۱۲بیت |
در جهان نشنیده ام تا بود این چرخ کبود اثر شعری از مرحوم غروی اصفهانی است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه عاشورایی در دوازده بیت با موضوع امام حسین(ع) سروده شده است.
متن شعر
در جهان نشنیده ام تا بود این چرخ کبود | کز سلیمان اهرمن انگشت و انگشتر ربود | |
دست بیداد فلک دستی جدا کرد از بدن | کز نهاد عالم امکان بر آمد داد و دود | |
از پی دیدار جانان کرد نقد جان نثار | وه چه جانی یعنی اندر گنج هستی هرچه بود | |
کرد قربانی جوانی را که چشم عقل پیر | چشمۀ خون در عزای جانگزای او گشود | |
مادر گیتی چنان در ماتم او ناله کرد | تا که کر شد گوش گردون از نوای رودرود | |
داد بهر جرعه ای از آب دری آبدار | در کنار آب دریا، آه از این سودا و سود | |
قاب قوسین عروجش بود بر اوج سنان | شد باو ادنی روان چون در تنور آمد فرود | |
از سر نی شاهد بزم حقیقت زد چه سر | گمرهان را جلوۀ شمع طریقت می نمود | |
سر به نی لیکن ز سرّ عشق جانانش بلب | نغمه ای کان نغمه در مزمار داودی نبود | |
دیر ترسا را گهی روشن تر از خورشید کرد | گاه پنداری مسیحا بود بردار جهود | |
با لب و دندان او جز چوب بیداد یزید | همدم دیگر ندانم داد از این گفت و شنود | |
آنچه دید آن لعل لب از جور دوران کم نداشت | از چه چوب خیزران این نغمۀ دیگر فزود |