نخستین کس که در مدح تو شعری گفت آدم بود

نسخهٔ تاریخ ‏۱۰ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۳۷ توسط Eskandari (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =نخستین کس که در مدح تو شعری گفت آدم بود | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =علیرضا قزوه | قالب =غزل | وزن =مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن | موضوع =امام حسین(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تع...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

نخستین کس که در مدح تو شعری گفت آدم بود مطلع شعری از علیرضا قزوه در گونه مرثیه درباره امام حسین(ع) است. این شعر در قالب غزل در شش بیت با وزن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن سروده شده است.

نخستین کس که در مدح تو شعری گفت آدم بود
اطلاعات شعر
نام شاعرعلیرضا قزوه
قالبغزل
وزنمفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
موضوعامام حسین(ع)
زمان سرایشمعاصر
زبانفارسی
تعداد ابیات۶بیت


متن شعر

نخستین کس که در مدح تو شعری گفت آدم بودشروع عشق و آغاز غزل شاید همان دم بود
نخستین اتفاق تلخ‌تر از تلخ در تاریخکه پشت عرش را خم کرد یک ظهر محرّم بود
فتاد از پا کنار رود در آن ظهر دردآلودکسی که عطر نامش آبروی آب زمزم بود
دلش می‌خواست می‌شد آب شد از شرم، اما حیفدلش می‌خواست صد جان داشت، اما باز هم کم بود
مدینه نه، که حتی مکّه دیگر جای امنی نیستتمام کربلا و کوفه غرق ابن‌ملجم بود
اگر در کربلا طوفان نمی‌شد کس نمی‌فهمیدچرا یک عمر پشت ذوالفقار مرتضی خم بود

پانویس

منابع