علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را

از ویکی تراث
علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را
اطلاعات شعر
نام شعرهمای رحمت
نام شاعرسیدمحمدحسین بهجت تبریزی
قالبغزل
موضوعامام علی(ع)
مناسبت۲۱رمضان
زمان سرایشمعاصر
زبانفارسی
تعداد ابیات۱۵بیت


علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را غزل شعری از سیدمحمدحسین بهجت تبریزی است. این شعر در قالب غزل و در گونه منقبت با وزن فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن است. این شعر در پانزده بیت درباره امام علی(ع) سروده شده است.

متن شعر

علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا راکه به ماسوا فکندی همه سایهٔ هما را
دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بینبه علی شناختم من به خدا قسم خدا را
به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماندچو علی گرفته باشد سر چشمهٔ بقا را
مگر ای سحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخبه شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را
برو ای گدای مسکین در خانهٔ علی زنکه نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را
به‌جز از علی که گوید به پسر که قاتل منچو اسیر توست اکنون به اسیر کن مدارا
به‌جز از علی که آرد پسری ابوالعجائبکه علم کند به عالم شهدای کربلا را
چو به دوست عهد بندد ز میان پاکبازانچو علی که می‌تواند که به‌سر برد وفا را
نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفتمتحیرم چه نامم شه ملک لافتی را
به دو چشم خون‌فشانم هله ای نسیم رحمتکه ز کوی او غباری به من آر توتیا را
به امید آن که شاید برسد به خاک پایتچه پیام‌ها سپردم همه سوز دل صبا را
چو تویی قضای‌گردان به دعای مستمندانکه ز جان ما بگردان ره آفت قضا را
چه زنم چو نای هردم، ز نوای شوق او دمکه لسان غیب خوشتر بنوازد این نوا را
«همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهیبه پیام آشنایی بنوازد آشنا را»
ز نوای مرغ یا حق بشنو که در دل شبغم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا


پانویس

منابع