پس از تو جان برادر، چه رنجها که کشیدم
اطلاعات شعر | |
---|---|
نام شاعر | جودی خراسانی |
قالب | غزل |
وزن | مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن |
موضوع | اامام حسین(ع) |
زمان سرایش | معاصر |
زبان | فارسی |
تعداد ابیات | ۱۱بیت |
پس از تو جان برادر، چه رنجها که کشیدم را شاعر آیینی جودی خراسانی درباره امام حسین(ع) سروده است. این شعر آیینی در گونه مرثیه و در یازده بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن میباشد.
متن شعر
پس از تو جان برادر، چه رنجها که کشیدم | چه شهرها که نگشتم، چه کوچه ها که ندیدم | |
به سخت جانی خود آن قدر نبود گمانم | که بی تو، زنده ز دشت بلا، به شام رسیدم | |
برون نمود در آندم که خصم، پیرهنت را | به تن ز پنجه ی غم، جامه هر زمان بدریدم | |
چو ماه چارده دیدم، سر ترا به سر نی | هلال وار ز بار مصیبت تو، خمیدم | |
زدم به چوبه ی محمل سر، آن زمانی که سر نی | به نوک نیزه ی خولی، سر چو ماه تو دیدم | |
ز تازیانه و طعن سنان و طعنه ی دشمن | دگر ز زندگی خویش گشت قطع امیدم | |
میان کوچه و بازار شام پای پیاده | سر از خجالت نامحرمان به جیب کشیدم | |
شدم چو وارد بزم یزید، بازوی بسته | هزار مرتبه مرگ خود از خدا طلبیدم | |
هنوز بر کف پایم، نشان آبله پیداست | ز راه شام ز بس از جفا پیاده دویدم | |
ولی به این همه غم، شاد از آنم، ای شه خوبان | که نقد جان به جهان دادم و غم تو خریدم | |
از این حکایت جانسوز، جودیا صف محشر | به نزد شاه شهیدان، شریک همچو شهیدم |