نازم آن زنده شهیدی که بر داور خویش
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شاعر | ریاضی یزدی |
| قالب | غزل |
| وزن | فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن |
| موضوع | امام حسین(ع) |
| مناسبت | عاشورا |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۷بیت |
نازم آن زنده شهیدی که بر داور خویش را شاعر آیینی ریاضی یزدی درباره امام حسین(ع) سروده است. این شعر آیینی در گونه مدح و در هفت بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن می‌باشد.
متن شعر
| نازم آن زنده شهیدی که بر داور خویش | سازد از خونِ گلو تاج و نهد بر سر خویش | |
| تا دهد صبح ازل، هدیه به سلطان ابد | به سر دست بَرَد جسم علی‌اکبر خویش | |
| تا شود مُهر نماز مَلک اندر ملکوت | ریخت بر بام فَلک خون علی‌اصغر خویش | |
| می‌رود راهِ خدا با سر خود بر سر نی | چون به زیر سُم اسبان نگرد پیکر خویش | |
| آن سلیمان که اگر خاتم از او خواهد دیو | بند انگشت دهد، همره انگشتر خویش | |
| در شگفتم چه جوابی به خدا خواهد داد | قاتل او چو در آید به صف محشر خویش | |
| چشمهٔ چشم ریاضی گهر از خون جگر | ساخت تا هدیهٔ آن شاه کند گوهر خویش |