کشیدی بر سر و رویم خودت دست عنایت را را شاعر آیینی جعفر عباسی درباره زیارت اربعین سروده است. این شعر آیینی در گونه زیارت و در هشت بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن می‌باشد.
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شاعر | جعفر عباسی |
| قالب | غزل |
| وزن | مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن |
| موضوع | زیارت اربعین |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۸بیت |
متن شعر
| کشیدی بر سر و رویم خودت دست عنایت را | کشاندی سمت خود، دادی به من پای لیاقت را | |
| به پا می‌خیزم و پا در رکاب جاده می‌آیم | به پای عشق خواهم رفت راه بی‌نهایت را | |
| هوای روزگار من سیاه از دود غفلت‌هاست | شلوغی‌های شهر از من گرفته کنج خلوت را | |
| زمین گم می‌شود در ازدحام گام‌های شوق | کم آورده‌ست جاده این همه شوق زیارت را | |
| نشاندی پرچم هیهات را بر قلهٔ عالم | به پای سر، سراسر فتح کردی قاف عزت را | |
| مرام ساقی تو رودها را تشنهٔ حق کرد | که از آن روز می‌جویند دریای حقیقت را | |
| جهان خود را رها کرده به راهت اقتدا کرده | ببین لبیک‌های فرد فرد این جماعت را | |
| امام صبح پیروزی به ما سر می‌زند روزی | به پایان می‌رساند اربعین‌ها عصر غیبت را |