چرا دودهٔ مجد و علا امام حسین
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شاعر | جویای تبریزی |
| قالب | غزل |
| وزن | مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن |
| موضوع | امام حسین(ع) |
| مناسبت | عاشورا |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۷بیت |
چراغ دودهٔ مجد و علا امام حسین مطلع شعری از سروده های شاعر آیینی، جویای تبریزی در مدح و مرثیه امام حسین(ع) است. این شعر آیینی در وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن و در هفت بیت و مناسب روز عاشورا سروده شده است.
متن شعر
| چراغ دودهٔ مجد و علا امام حسین | فروغ دیدهٔ شیر خدا امام حسین | |
| غریق لجهٔ کرب و بلا، شه مظلوم | شهید تشنه لب کربلا امام حسین | |
| بسی چشیدی از اشرار ز هر محنت و غم | بسی کشیدی از اغیار یا امام حسین | |
| چها رسید ز بیداد و جو زادهٔ هند | به پارهٔ جگر مصطفی امام حسین | |
| فروغ عالم امکان ز نور گوهر اوست | چراغ انجمن کبریا امام حسین | |
| غبار مرقد او نور چشم عافیت است | بس است درد دلم را دوا امام حسین | |
| مدار چم نکویی ز آسمان جویا | ببین که چرخ چها کرد با امام حسین |