جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم

از ویکی تراث
نسخهٔ تاریخ ‏۲۳ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۰۳ توسط Eskandari (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر =بیا تا برویم | نام شاعر =ابوالقاسم حسینجانی | قالب =غزل | وزن =فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن | موضوع =امام حسین(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
اطلاعات شعر
نام شعربیا تا برویم
نام شاعرابوالقاسم حسینجانی
قالبغزل
وزنفعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
موضوعامام حسین(ع)
زمان سرایشمعاصر
زبانفارسی
تعداد ابیات۱۰بیت


جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم مطلع شعری از ابوالقاسم حسینجانی در گونه مرثیه درباره امام حسین(ع) است. این شعر در قالب غزل در ده بیت با وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن سروده شده است.

متن شعر

جاده و اسب مهیاست بیا تا برویمکربلا منتظر ماست بیا تا برویم
ایستاده‌ست به تفسیر قیامت زینبآن سوی واقعه پیداست بیا تا برویم
خاک در خونِ خدا می‌شکفد، می‌بالدآسمان غرق تماشاست بیا تا برویم
تیغ در معرکه می‌افتد و برمی‌خیزدرقص شمشیر چه زیباست بیا تا برویم
از سراشیبی تردید اگر برگردیمعرش زیر قدم ماست بیا تا برویم
دست عباس به خون‌خواهی آب آمده‌ استآتش معرکه پیداست بیا تا برویم
زره از موج بپوشیم و ردا از طوفانراه ما از دل دریاست بیا تا برویم
کاش ای کاش که دنیای عطش می‌فهمیدآب، مهریهٔ زهراست بیا تا برویم
چیزی از راه نمانده‌ست چرا برگردیمآخر راه همین‌جاست بیا تا برویم
فرصتی باشد اگر باز در این آمد و رفتتا همین امشب و فرداست بیا تا برویم

پانویس

منابع