ای یار ناگزیر که دل در هوای توست

از ویکی تراث
نسخهٔ تاریخ ‏۲۱ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۲۲ توسط Eskandari (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =ای یار ناگزیر که دل در هوای توست | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = سعدی شیرازی | قالب = غزل | وزن = مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن | موضوع = عرفانی | مناسبت = | زمان سرایش = | زبان = فارسی | تعداد ابیات = ۹بیت | منب...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
ای یار ناگزیر که دل در هوای توست
اطلاعات شعر
نام شاعرسعدی شیرازی
قالبغزل
وزنمفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
موضوععرفانی
زبانفارسی
تعداد ابیات۹بیت


ای یار ناگزیر که دل در هوای توست از اشعار توحیدی مناجاتی شاعر قدیمی سعدی شیرازی است. این شعر در قالب غزل و در وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن و فضای شعری عرفانی، معنوی در نه سروده شده است.

متن شعر

ای یار ناگزیر که دل در هوای توستجان نیز اگر قبول کنی هم برای توست
غوغای عارفان و تمنای عاشقانحرص بهشت نیست که شوق لقای توست
گر تاج می‌دهی، غرض ما قبول توور تیغ می‌زنی طلب ما رضای توست
هرجا که روی زنده‌دلی، بر زمین توهرجا که دست غم‌زده‌ای، بر دعای توست
تنها نه من به قید تو درمانده‌ام اسیرکز هر طرف شکسته‌دلی مبتلای توست
قوتِ روان شیفتگان، التفات توآرام جان زنده‌دلان، مرحبای توست
گر ما مقصریم، تو بسیاررحمتیعذری که می‌رود به امید وفای توست
شاید که در حساب نیاید گناه ماآن‌جا که فضل و رحمت بی‌منتهای توست
سعدی ثنای تو نتواند به شرح گفتخاموشی از ثنای تو حدّ ثنای توست

پانویس

منابع