فقیر و خسته به درگاهت آمدم رحمی

از ویکی تراث
فقیر و خسته به درگاهت آمدم رحمی
اطلاعات شعر
نام شعردلم رمیدهٔ لولی‌وَشیست شورانگیز
نام شاعرحافظ شیرازی
قالبغزل
وزنمفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
موضوععرفانی
مناسبتمناجات
زمان سرایشقرن هفتم
زبانفارسی کهن
تعداد ابیات۸بیت


فقیر و خسته به درگاهت آمدم رحمی شعری از حافظ شیرازی از شعرای ایرانی قرن هفتم است. این شعر مناجاتی در قالب غزل در هشت بیت در وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن با موضوع عرفانی مناجاتی سروده شده است.

متن شعر

دلم رمیدهٔ لولی‌وَشیست شورانگیزدروغ وَعده و قَتّال وَضع و رنگ آمیز
فدایِ پیرهنِ چاکِ ماهرویان بادهزار جامهٔ تقوی و خرقهٔ پرهیز
خیالِ خالِ تو با خود به خاک خواهم بردکه تا ز خالِ تو خاکم شود عَبیرآمیز
فرشته عشق نداند که چیست، ای ساقیبِخواه جام و گلابی به خاکِ آدم ریز
پیاله بر کفنم بند، تا سحرگهِ حَشربه مِی ز دل بِبَرَم هولِ روزِ رستاخیز
فقیر و خسته به درگاهت آمدم رحمیکه جز وِلایِ تواَم نیستْ هیچْ دست آویز
بیا که هاتفِ میخانه دوش با من گفتکه در مَقامِ رضا باش و از قَضا مَگریز
میانِ عاشق و معشوق هیچ حائل نیستتو خود حجابِ خودی حافظ از میان برخیز

نکته ای از شعر

بیت ششم شعر بالا مصرع اول «فقیر و خسته به درگاهت آمدم» در حرم امام رضا(ع) در کتیبه ای منقش شده است.

پانویس

منابع