حق روز ازل کل نِعَم را به علی داد

حق روز ازل کل نِعَم را به علی داد		بین حکما حُکمِ حَکَم را به علی داد
معنای یدالله همین است و جز این نیست		کاتب که خدا بود قلم را به علی داد
می‌خواست به تصویر کشد قدرت خود را		در معرکه شمشیر دو دم را به علی داد
عمّال شیاطین همه ماندند تهی‌دست		تا احمد محمود علم را به علی داد
یاران ولایت به خدا اهل بهشت‌اند		الله کریم است، کرم را به علی داد
هر مملکتی تابع فرمان امیری‌ست		ایران، دلِ افتاده به غم را به علی داد
از نسل علی یک علی آمد به خراسان		یعنی که خدا کل عجم را به علی داد
کوچک‌تر از آن است عجم فخر فروشد		گو حیدری‌ام، یار دلم را به علی داد
سبقت بگرفت اُمّ علی ز اُمّ مسیحا		روزی که خدا حق قدم را به علی داد
مملوک ببین مالک دین در شب میلاد		تنظیم سند کرد و حرم را به علی داد
بودی همه اشراف عرب طالب زهرا		طاها گهر عهد قِدَم را به علی داد
بگذاشت کف فاطمه را بر کف حیدر		با فاطمه شش دانگ ارم را به علی داد
از یُمن همین وصلت فرخنده «کلامی»		حق زینب آزاده‌شِیَم را به علی داد