قصیده ای که در او مدح مرتضی نبود
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شعر | کیش اهل محبت |
| نام شاعر | میرزا داراب جویا |
| قالب | غزل |
| وزن | مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن |
| موضوع | مدح امیرالمومنین |
| مناسبت | مجالس شیعه |
| زمان سرایش | قدیم |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | 7 |
| منبع | دیوان جویای تبریزی |
قصیده ای که در او مدح مرتضی نبود میرزا دارا یا میرزا دارا بیک جویا تبریزی که اصل وی از تبریز است در کشمیر به دنیا آمد و در تبریز نشو و نما یافت و به سال ۱۱۱۰ یا ۱۱۱۸ه.ق درگذشت. در عهد عالمگیرشاه، مشهور و مورد احترام و اکرام وی وحاکمان کشمیر قرار گرفت.جویا تبریزی از چهره‌های نامدار در سبک هندی است. او از مهم‌ترین شاگردان صائب تبریزی به شمار می‌آید.
شعرین تانیماسی
این شعر، غزل است و دارای 7 بیت می باشد.وزن آن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن بوده و در مدح میرالمومنین علی(ع) است.
متن شعر
| قصیده ای که در او مدح مرتضی نبود | چو سبحه ای ست که از خاک کربلا نبود | |
| وجود پاک تو و ذات حضرت نبود | چو لفظ و معنی از یکدگر جدا نبود | |
| بود ز شیر فلک رتبه ی سگت افزون | گدای درگه تو کم ز پادشا نبود | |
| به کیش اهل محبت کسی که از دل و جان | غلام تو نبود بندهٔ خدا نبود | |
| کسی که بغض تو در خاطرش گره کرده است | نمی شود ولد حیض یا زنا نبود | |
| همین بس است بهشتم که روز بازپسین | مرا به درگه غیر تو التجا نبود | |
| هزار شکر که از شعر و شاعری جویا | به غیر مدح سراییم مدعا نبود |
- ↑ دیوان جویای تبریزی، ص 212