| نرسد اگر به على كسى، به كجا رود؟ به كجا رسد؟ | | به خدا قسم كه اگر كسى، به على رسد، به خدا رسد |
| سوى انبیا، سوى اولیا، ز طریق حب و ولا بیا | | كه به جایى ار برسد كسى، ز طریق حب و ولا رسد |
| ز ره طلب به ولى برس، ز ره ولى به على برس | | كه به خضر تا نرسد كسى، نتوان به آب بقا رسد |
| نه به كعبه رو نه به دیر رو، نه به فكر رو نه به سیر رو | | ز منیّت ار گذرد كسى، ز ره على به منا رسد |
| به مروت ار بنهى قدم، تو به مروه‌اى، به خدا قسم! | | به ره على ز صفا قدم، نهد ار كسى، به صفا رسد |
| به على اگر تو یكى شوى، ز دنس رهى و زكى شوى | | به جز این اگر ملكى شوی، ملكیتت به خطا رسد |
| نه همى ز «ناد علىِ» او، شود آبگینه «سینجلى» | | ملكوت هم پى صیقلى ز غبار او به جلا رسد |
| نرسد اگر كه ز لافتى، به ثبوت نفى تو زاهدا | | نه ز «لم» رسد، نه ز «لو» رسد، نه ز «ما» رسد، نه ز «لا» رسد |
| به مریض دل نرسد شفا، ز دواى بوعلى از خدا | | مگر از محبت مرتضى، مرض دلى به شفا رسد |
| من «كبریایى» خسته را، بده ساقیا ز مى ولا | | ز شراب حب على مگر همه درد من به دوا رسد |
