شاعر آیینی:سید محمد شیرازی (رضوانی)

سیدمحمد شیرازی

اطلاعات شاعر
نام شاعر	سیدمحمد شیرازی
لقب	سلطان الواعظین
مشهور	فصیح الزمان شیرازی
تخلص	رضوانی
محل تولد	فسا
تاریخ تولد	۱۲۴۰ش
محل زندگی	تهران
آرامگاه	ابن بابویه

سیدمحمد شیرازی (۱۲۴۰ - ۱۳۲۴ش) ملقب به فصیح‌الزمان و متخلص به رضوانی از شاعران اواخر دوره قاجار و بعد از آن بود. ناصر الدین شاه به او «فصیح الزمان» و مظفرالدین شاه «سلطان الواعظین» لقب داده است.

معرفی

سیدمحمد شیرازی متخلص به «رضوانی» سال ۱۲۴۰ در شهر فسا متولد شد. پس از تحصیل علوم حوزوی در اصفهان و قم، به تهران مهاجرت کرد و به وعظ و خطابه پرداخت. فصیح‌الزمان سال‌هایی متمادی در تهران منبر می‌رفت که با استقبال عوام و خواص روبرو شد. خِبرگی او در سخنوری سبب شد به دربار ناصرالدین شاه راه پیدا کرده و از او لقب «فصیح‌الزمان» را دریافت کند. مظفرالدین شاه نیز به او لقب «سلطان‌الواعظین» را داد. وی در سال ۱۳۲۴ در تهران درگذشت و در آرامستان ابن‌بابویه شهر ری به خاک سپرده شد.

شعر

از وی دیوان اشعاری به جا مانده است. غزل شعر معروف فصیح الزمان با موضوع انتظار:

همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی

چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی