شاعر آیینی:فواد کرمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

==معرفی==

فتح‌الله قدسی کرمانی [[متخلص]] به «فؤاد» سال ۱۲۲۷ش در [[کرمان]] چشم به جهان گشود. پدرش از شعراى کرمان بود. وی شرح حال ۷ تا ۶۰ سالگی خود را در [[قالب مثنوی]] به رشته تحریر درآورده است. فواد نیز در کنار سرودن شعر از ستایشگران اهل بیت (ع) بوده است. سرانجام او در سال ۱۳۱۷ش در ۹۰ سالگی درگذشت و در حوالی کرمان در دامنۀ کوه سیّدحسن به خاک سپرده شد. [[دیوان اشعار]] او به نام «شمع جمع» که شامل مراثی معصومین (ع) در گونه معرفتی، عرفانی و [[آیینی]] است.سبک شعری او متمایل به [[سبک عراقی]] است. وى مثنوى‌هاى خود را با اقتباس از مثنوى [[جلال‌الدین مولوى]] سروده‌است. او در انواع قالب‌هاى شعرى خصوصا [[غزل]]، [[قصیده]] و ترجیع‌بند آثار منظومى در استقبال از [[سعدى]]، [[حافظ]]، [[هاتف اصفهانى]] و [[قاآنى شیرازى]] آفریده‌است. [[اشعار آیینی]] فؤاد کرمانى مورد استفاده [[مداحان]] و محافل ادبی با محوریت [[عاشورا]] قرار گرفته‌است. وى با دستگاه‌هاى [[موسیقى]] ایرانى آشنایى داشته‌است و در شکل دادن به اوزان شعرهای او بی تاثیر نبوده است.

دیوان شمع جمع حاوى ۶۸۷۶ بیت به شرح زیر است:

#۲۶ قصیده در ۱۱۶۲ بیت

#۵ ترجیح‌بند در ۷۵۵ بیت

#۲ مثنوى در ۲۱۸۱ بیت

غزل شعر [[ای که به عشقت اسیر خیل بنی آدمند]] که درباره مدح [[امام حسین (ع)]] است. این شعر جزو شعرهای پر تکرار در دهه‌های اخیر است.{{شعر}}

{{ب|ای که به عشقت اسیر خیل بنی آدمند|سوختگان غمت با غم دل خرّمند}}