۲٬۷۶۳
ویرایش
می‌آید از سمت غربت اسبی که تنهای تنهاست: تفاوت میان نسخه‌ها
می‌آید از سمت غربت اسبی که تنهای تنهاست (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۵
، ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۳بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =می‌آید از سمت غربت اسبی که تنهای تنهاست | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = محمدعلی مجاهدی | قالب = غزل | وزن =مستفعلن فاعلاتن مستفعلن فاعلاتن | موضوع = امام حسین(ع) | مناسبت =مرثیه | زمان سرایش = معاصر | زب...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
{{ب|این اسب بی‌صاحب انگار، در انتظار سواری‌ست|تا کاروان را براند، در امتدادی که پیداست}} | {{ب|این اسب بی‌صاحب انگار، در انتظار سواری‌ست|تا کاروان را براند، در امتدادی که پیداست}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==نکته ای از شعر== | |||
شعر با توصیف بازگشت ذوالجناح از سمت غربت آغاز می‌شود، ذوالجناحی که داغ شهادت مولایش در چشم‌های او جاری است و در زبان نگاهش پیامی برای همگان به همراه دارد؛ این که در عرصه‌هایی که فرداست، مردی خواهدآمد و خواهد تاخت. آری؛ حتا در نگاه این اسب، نگاه امید و انتظاری روشن پیداست . ..اگر نگاه منصفی در صدد برشمردن جاذبه‌های این شعر باشد، قطعاً یکی از آن هزاران، قالب خاص روایت در شعر است که از توصیف ذوالجناح و دشت خونین کربلا آغاز می‌شود و با گریزی هوشمندانه،ذهن مخاطب را با مفهوم انتظار پیوند می‌دهد؛ این پیوند مقدس که ریشه در باورهای ولایی شاعر دارد، شعر را از مرز مکان و زمان خارج ساخته است؛ و به راستی راز شکوه و عظمت این شعر، جز این است؟! | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||