۲٬۷۸۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
==نکته ای از شعر== | ==نکته ای از شعر== | ||
بیت ششم شعر بالا مصرع اول «فقیر و خسته به درگاهت آمدم» در حرم امام رضا(ع) در کتیبه ای منقش شده است. | بیت ششم شعر بالا مصرع اول «فقیر و خسته به درگاهت آمدم» در حرم امام رضا(ع) در کتیبه ای منقش شده است. | ||
==یادداشت درباره شعر== | |||
این بیت حافظ برای بسیاری از مردم آشناست؛حتی برای کسانی که چندان با اشعار او انس ندارند: | |||
فقیروخسته به درگاهت آمدم رحمی | |||
که جز ولای توام نیست هیچ دست آویز | |||
این بیت را اهل ذوق | |||
با انتخاب متناسب با فضای معنوی حرم امام علی بن موسی الرضا | |||
پیش روی زائران ان حضرت گذاشته اند | |||
تا هرکسی دلش خواست با این بیان حسی | |||
با آن امام رئوف، نجوا کند.. | |||
در مرور این بیت | |||
به نکات ادبی فراوانی می رسیم؛ | |||
از جمله: | |||
"فقیر" و "خسته" دو واژه مترادف نیست. | |||
"فقیر"،تهی دست است | |||
"خسته، مجروح و آسیب دیده... | |||
پس هیچیک از وازه ها زاید و حشو نیست. | |||
این دو واژه | |||
هم معنی ظاهری دارد و هم باطنی | |||
فقیر: | |||
(هر کسی به میزان ظرفیتش از فقر خود با امام سخن می گوید؛ عده ای از فقر مادی و عده ای از فقر معنوی شان | |||
خسته: | |||
معنی آن مجروح ،آسیب دیده و بی رمق است | |||
اما مفهوم باطنی و معنوی ان بسیار وسیع است | |||
کسی است که تواناست و فقر مادی ندارد حتی بظاهر قدرت دارد | |||
اما به کمک خاص نیاز دارد | |||
یا در مقطعی به مددی خاص نیازمندست | |||
مثلاً افتاده است و باید دستش را باید گرفت | |||
مثل واژه «مسکین» که مفهومی متفاوتی با واژه «فقیر» دارد. | |||
چیزیی شبیه به مفهوم شکست خورده و از همه جا رانده و از همه چیز مانده! | |||
و نیز مفهوم از همه چیز بریده... | |||
تصور کنید فردی احساس فقر مادی یا معنوی داشته باشد | |||
و احساس کند همه درها به رویش بسته شده | |||
و از همه چیز بریده... | |||
وقتی در برار امام رئوف قرار می گیرد به چه حسی این عبارت شاعرانه را با حضرت مطرح می کند... | |||
فقیر و خسته به درگاهت آمدم ... | |||
این بیت، سه نوع التماس دارد: | |||
"فقیر" و"خسته" به درگاهت آمدم.. | |||
وصف حال فرد نیازمند که با لحن نیاز و التماس بیان می شود | |||
"فقیر" و"خسته" به درگاهت آمدم رحمی! | |||
بعد از لحن التماس | |||
بیان و به زبان آوردن حاجت است؛ | |||
در نهایت عجز و التماس.. | |||
به نظر شما کدام انسان صاحب عزتی | |||
جز به در خانه اهل بیت علیهم السلام | |||
در کجا | |||
چنین اظهار عجز و نیاز می کند؟ | |||
در مصراع دوم | |||
علت عرض نیاز و این نوع التماس بیان می شود. | |||
در بیت | |||
بظاهر دو نشانه «اطناب» و زیاده گویی وجود دارد: | |||
الف) | |||
"فقیر" و "خسته" آمدم | |||
که درواقع نوعی مترادف سازی است. | |||
ب) | |||
رحمی کن! | |||
ارائه توضیح و تبیین بظاهر غیر ضروری. | |||
این، «اطناب به اقتصای حال» است. | |||
انسان در موقع نیاز | |||
ناخوداگاه به بیان دلایل اظهار حاجت | |||
می پردازد... | |||
در کنار اطناب، نشانه ایجاز نیز هست: | |||
به درگاهت امدم.. | |||
رحمی! | |||
که در این عبارت اخیر | |||
با حذف فعل به قرینه معنوی روبه روئیم. | |||
رحمی! | |||
(التماس می کنم به من رحم کن!) | |||
مصراع دوم اطناب دارد: | |||
«که جز ولای توام نیست هیچ دست آویز» | |||
به جهت تبیین مفهوم و فصای خلق شده در مصراع اول | |||
از دیگر نکات جذاب بیت، | |||
تنوع لحن در یک بیت است: | |||
الف) | |||
لحن گزارشی آن است با چاشنی لحن عاطفی | |||
در فقیر و خسته... | |||
"فقیر" و"خسته" به درگاهت آمدم رحمی | |||
ب) | |||
لحن التماس: | |||
آمدم رحمی! | |||
ج) | |||
لحن تبین و تاکید استوارانه ای در مصراع دوم دارد: | |||
که جز ولای توام نیست هیچ دستاویز... | |||
"فقیر" و"خسته" به درگاهت آمدم رحمی.. | |||
هنگام خوانش این مصراع | |||
حالت "فرود سر هنگام تواضع و التماس" | |||
تداعی می شود | |||
بویژه در بخش پایانی مصراع: | |||
"رحمی!" | |||
"قصر" و "انحصار مفهوم"با کاربرد" جز" و"هیچ" | |||
که "جز" ولای توام نیست "هیچ" دست آویز | |||
یعنی هرگز جای دیگر التماس نمیکنم... | |||
بیت، استدلال محورست؛ | |||
فقط «بیان حسی» و اظهار نیاز نیست! | |||
چرا به شما اظهار نیاز می کنم؟ | |||
آیا دربرابر انسانها میتوان این همه با التماس حرف زد؟ | |||
بیت، تلویحا و تصریحا نفی می کند: | |||
که جز ولای توام نیست هیچ دستاویز... | |||
یعنی | |||
جز به درگاه و آستان شما نباید روی آورد... | |||
که جز ولای توام نیست هیچ دستاویز... | |||
هم نشینی "نیست" و "هیچ" | |||
هماهنگی موسیقایی ایجاد کرده است | |||
و نوعی تاکید موسیقایی و زبانی را رقم زده است | |||
تا لحن تاکید و استواری سخن و باورهادی ملک پور: | |||
شاعر را مضاعف و بیشتر کند | |||
در بیت، نوعی توازن مضمونی و مفهومی وجود دارد | |||
هرچه قدر، مصراع اول، ملتمسانه است: | |||
فقیروخسته به درگاهت آمدم رحمی! | |||
به همان میزان، | |||
مصراع دوم باورمدارانه و عزت محورست... | |||
که جز ولای توام نیست هیچ دست آویز | |||
لحن"تاکید"در این بیت | |||
دو نقش متفاوت گرفته است | |||
در مصراع اول | |||
بر فضای حسی تاکید می شود | |||
فقیروخسته به درگاهت آمدم رحمی! | |||
در مصرع دوم | |||
تاکید می شود بر مفهوم و مضمون: | |||
که جز ولای توام نیست هیچ دست آویز | |||
این کارکرد یک لحن در دو فضای کاملا متضاد، | |||
جالب توجه است | |||
و الگوبخش برای شاعران ولایی سرا. | |||
دستاویز | |||
چند معنی دارد | |||
از جمله سند، شهادت نامه و... | |||
و یکی از معانی آن که "دهخدا "آورده، عبارت است از: | |||
« درآويختن و دست در چيزي زدن | |||
و آن را پشت و پناه خود ساختن | |||
و تکيه بر آن کردن» | |||
شاعر احتمالاً در تبیین شعر | |||
به تمام معانی مطرح شده | |||
و بخصوص این معنی اخیر دقت داشته است تا تصویر التماس و نیاز او بهتر در ذهن تداعی شود.. | |||
درود بی پایان به روان حافظ | |||
و نیز آن خادمان رضوی | |||
که با حسن انتخاب خود، | |||
راه گفتوگوی عاشقانه، ملتمسانه و عزت مدارانه با امام علی بن موسی الرضا علیه السلام را | |||
برای مشتاقان هموار کرده اند. | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
خط ۳۸: | خط ۱۹۰: | ||
[[رده:شعر با موضوع عرفانی مناجاتی]] | [[رده:شعر با موضوع عرفانی مناجاتی]] | ||
[[رده:شعرهای کهن]] | [[رده:شعرهای کهن]] | ||
[[رده:شعر در قالب غزل]] |