اي روضه ای که دهر ز بويت معطر است

از ویکی تراث

ای روضه‏ ای که دهر ز بويت معطر است‏ از
عصمت بخارایی



در قالب غزل

با وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

موضوع: امام رضا(ع)
اي روضه‏ ای که دهر ز بويت معطر است‏آبت ز کوثر و گِلَت از مشک و عنبر است‏
در طينت تو چشمه‏ ي خورشيد مضمر است‏بوی تو چون نسيم جنان روح پرور است‏
خاکي و نُه فلک به وجودت منورست‏تا در تو نور ديده‏ ی زهرا و حيدرست‏
آن بقعه‏ ای که کعبه‏ ی صدق و صفا دروست‏وان روضه‏ ای که مسکن آل عبا دروست‏
وان خطه‏ ای که مخزن گنج بقا دروست‏وان مرقدی که شهد سمع رضا دروست‏
از نکهتی که رايحه‏ ی مصطفی در اوست‏وز طينتی که نکهت شير خدا دروست‏
وز تربتی که خاصيت کيميا دروست‏هر صبح و شام کار مه و مهر چون زرست