ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد

ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد		دل رمیده ما را رفیق و مونس شد
نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت		به غمزه مسئله اموز صد مدَرس شد
به بوی او دل بیمار عاشقان چو صبا		فدای عارض نسرین و چشم نرگس شد
به صدر مصطبه ام می نشاند اکنون دوست		گدای شهرنگه کن که میر مجلس شد
خیال آب خضر بست و جام اسکندر		به جرعه نوشی سلطان ابوالفوارس شد
طرب سرای محبَت کنون شود معمور		که طاق ابروی یارمنش مهندس شد
لب از ترَشح می پاک کن برای خدا		که خاطرم به هزاران گنه موسوس شد
کرشمه تو شرابی به عاشقان پیمود		که علم بی خبر افتاد و عقل بی حس شد
چو زر عزیز وجودست نظم من آری		قبول دولتیان کیمیای این مس شد
ز راه میکده یاران عنان بگردانید		چرا که حافظ ازین راه رفت و مفلس شد